CAS：152685-85-3 HEMORPHIN-7 TYR-PRO-TRP-THR-GLN-ARG-PHE HEMORPHIN-7

LVV-hemorphin-7 (LVV-h7) یک پپتید فعال زیستی است که از تخریب زنجیره β-گلوبین هموگلوبین حاصل می شود.LVV-h7 یک آگونیست خاص برای گیرنده آنژیوتانسین IV است.این گیرنده متعلق به کلاس آمینوپپتیداز تنظیم شده با انسولین (IRAP) است و دارای فعالیت اکسی توسین است.در اینجا، هدف ما این است که ارزیابی کنیم: i) آیا LVV-h7 رفتار بافت های متمرکز و پاسخ قلبی عروقی به استرس را تغییر می دهد، و ب) مکانیسم اساسی اثرات LVV-h7 شامل فعال شدن گیرنده اکسی توسین (OT) است که ممکن است نتیجه کاهش فعالیت پروتئولیتیک IRAP در طول اضافه کاری.موش های صحرایی نر بالغ ویستار (270 تا 370 گرم) LVV-h7 (153 نانومول بر کیلوگرم) یا حامل (0.1 میلی لیتر) را دریافت کردند.پروتکل‌های مختلف مورد استفاده قرار گرفت: 1) آزمایش میدان باز (OP) برای فعالیت‌های ورزشی/اکتشافی.ii) پیچ و خم های متقابل بالا (EPMs) برای رفتارهای اضطراب مانند.iii) تست شنای اجباری (FST) برای رفتارهای افسردگی مانند و iv) تزریق هوا برای پاسخ قلبی عروقی به قرار گرفتن در معرض استرس حاد.دیازپام (2 میلی گرم بر کیلوگرم) و ایمی پرامین (15 میلی گرم بر کیلوگرم) به ترتیب به عنوان کنترل مثبت برای EPM و FST استفاده شد.آنتاگونیست های گیرنده OT (OTr) atosiban (1 و 0.1 میلی گرم بر کیلوگرم) برای تعیین دخالت مسیر اکسی توسین استفاده شد.ما دریافتیم که LVV-h7: i) تعداد ورودی ها و زمان صرف شده در پیچ و خم را با آغوش باز افزایش داد که نشان دهنده ضد اضطراب بود.ii) تحریک اثرات ضد افسردگی در آزمایشات FS.iii) افزایش اکتشاف و حرکت.IV) پاسخ های قلبی عروقی و عصبی غدد درون ریز به استرس حاد را تغییر نداد.علاوه بر این، افزایش فعالیت ورزشی و اثرات ضد افسردگی ناشی از LVV-h7 توسط آنتاگونیست های OTr بازسازی شد.نتیجه می گیریم که LVV-h7 رفتار نشان داده شده توسط گیرنده اکسی توسین را تعدیل می کند.